Είναι βραδιές,
που πριν το καταλάβεις
ξημερώνει,
μέσα σε ένα απ τον ιδρώτα,
υγρό σεντόνι
Νιώθεις, σαν να μην
έχεις κοιμηθεί,
αλλά απλά με μάτια κλειστά,
έκανες σβούρες την αυγή
Σκέψεις πολλές,
δε σε αφήνουν
να ηρεμήσεις,
το μυαλό σου
σαν τρένο,
δεν μπορείς
να σταματήσεις
Άγχος κατάθλιψη και μελαγχολία,
σου χτυπάνε την πόρτα
και τα τρία
ελπίδα καμιά να τα αποφύγεις,
πρέπει με όλα να κάνεις ειρήνη
Αλλά γίνεται αυτό,
στον κόσμο που ζούμε
το βασανιστικό,
δεν έχεις χρόνο,
να σκεφτείς
για το αύριο
Ευτυχώς ξημερώνει,
ο πόνος αυτός,
δείχνει να τελειώνει
και σε βρίσκει Εσένα,
με καφέ στο μπαλκόνι.
..."VIVA LA (r)EVOLUTION"...
..."Δικό σας με την αγάπη μου και οχι μόνο Άγνωστος Α"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου