...”ΣΤΟ ΚΡΥΟ”...

Μονόδρομος η κατάθλιψη

και η μελαγχολία,

κανείς δεν έχει λόγια πια

για αυτή την ιστορία

Πέρασαν βλέπεις

και δυο χρόνια,

με κολλημένη

στο ίδιο σημείο

τη βελόνα

Οι μέρες,γιναν μήνες,

πλέον δε θέλεις

να ανοίξεις τις κουρτίνες,

δεν έχεις δύναμη

να σηκωθείς απτο κρεβάτι,

έβαλες όση γινόταν πλάτη

Το περίσσευμα δυνάμεων,

εξασθενεί,

μια αράχνη στο ταβάνι,

δείχνει οτι ακόμη

υπάρχει Ζωή

Ελπίδα,υπομονή

και άλλα παρεμφερή

ατενίζουν την κατάσταση,

απο θέση μακρινή

Θέλω να πιστεύω

σε έναν επαναπροσδιορισμό,

πείτε με και ρομαντικό,

αλλά πραγματικά θα ευχηθώ

σύντομα να αλλάξει το σκηνικό

Και καμιά Ψυχή

στον κόσμο αυτό,

μη στέκεται

μόνη της

στο κρύο.

..."VIVA LA (r)EVOLUTION"...

..."Δικό σας με την αγάπη μου και οχι μόνο  Άγνωστος Α"...